من غذا نمی خورم؟!

بعضی از خردسالان علاقه ای به سبزیجات، گوشت و مواردی از این دست ندارند. صادقانه بیندیشید آیا این تمردها الگوبرداری از شما نیست؟ آخرین باری که مقدار زیادی سبزی، حبوبات یا گوشت خورده اید را به یاد می آورید؟ در نزد فرزندتان با به به و چه چه و شادی از موادی که کمتر به آن علاقه مند هستند میل کنید.

یادم می آید دوران کودکی از صبح تا ظهر با براداران و بچه های فامیل در حیاط و کوچه بازی کرده، هنگام گرسنگی خودمان را با نان و پنیر، نان و قند، نان خالی و مثل اینها سیر می کردیم. ناهار و شام معمولاً آبگوشت بود یا آش و اگر مهمانی بود یا بودجه، حوصله و وقت مادر اجازه می داد، پلوخورشتی که شادی را بر دل ها سرازیر می کرد دور هم بر سر سفره می نشستیم و منتظر بشقاب غذا و در چند دقیقه ظرف ها خالی و دوباره بازی شروع می شود.نه اصراری به خوردن بود و نه خریدار نازی و از آن روز سال ها می گذرد و امروز ما بچه های آن زمان هر کدام پدر یا مادری شده ایم با مشکلات و مسائلی که هیچ گاه در کودکی تجربه نکردیم: بی حوصلگی، تنهایی، بی اشتهایی و… بسیاری رویکردهای دیگر که با فرزندانمان لمس می کنیم.

اگر صادقانه فکر کنیم درگیری با مساله فوق را می توان در چند بخش خلاصه کرد:

الف) مادرانی که دارای تک فرزندند و به شکل غیرطبیعی همه حرکات او را کنترل می کنند.

ب) مادرانی که دائم نگران وزن خود هستند، در صحبت ها تاکید زیادی بر مد (به ویژه نزد دختران کوچک) و رژیم های غذایی متفاوت دارند و کودک دچار توهم، همزادپنداری و الگوگیری نامناسب و کاذب می شود.

ج) مادرانی که فرزندشان را در هنگام غذا همراهی نمی کنند، شاغلند یا همیشه عجله دارند و سرپایی و با استرس طفل را سیر می کنند.

د) کودکانی که در خانواده های درگیر، کم توجه و سرد رشد می کنند، دچار تنش های مختلف روحی اند و برای جلب ترحم و توجه دچار بی اشتهایی کاذبند.

هـ) کودکانی که برای گرفتن امتیاز از والدین غذا نمی خورند.

و) کودکانی که مشکلات فیزیکی خاصی دارند و باید تحت درمان پزشکی قرار گیرند.

چه راهکارهایی برای حل این مسائل وجود دارد؟

۱. اگر شاغلید صبح نیم ساعت یا یک ربع زودتر از خواب برخیزید، بعضی بچه ها تامدتی بعد از بیداری، گرسنه نیستند، بگذارید کم کم بیدار شود.

۲. کودک از خوردن غذا با دیگران لذت بیشتری می برد، حتماً هنگام صرف وعده های غذایی با او همراهی کنید.

۳. برای وعده های غذایی امکان انتخاب های بیشتری فراهم کنید، گاهی حتی خوردن پلو از شب مانده با ماست برای کودک دلچسب تر از شیر، نان، کره و عسل است.

۴. بلافاصله بعد از صرف وعده اصلی خوراکی های میان وعده ای را که دوست دارد در اختیارش قرار دهید (بستنی، لواشک، شیرینی های خانگی و…) .

۵. امکان فعالیت بدنی برایش فراهم کنید، رفتن به پارک، حیاط منزل و یا هر گونه حرکت فیزیکی گرسنگی را تحریک می کند. کودکی که از صبح تا ظهر جلوی تلویزیون یا کامپیوتر بی تحرک نشسته، هرگز میلی به غذا نخواهد داشت.

۶. هرگز به اجبار، قول دادن جایزه و… او را وادار به خوردن نکنید، این کار به تشدید بی میلی منجر خواهد شد.

۷. از سرعت و شتاب زندگی بکاهید به او توجه و عشق بورزید، گاهی کودک برای جلب توجه و یا لجبازی از غذا خوردن امتناع می کند با ابراز علاقه بدون قید و شرط، بستری از احساس امنیت و شادابی را برایش فراهم کنید.

۸. بعضی از خردسالان علاقه ای به سبزیجات، گوشت و مواردی از این دست ندارند. صادقانه بیندیشید آیا این تمردها الگوبرداری از شما نیست؟ آخرین باری که مقدار زیادی سبزی، حبوبات یا گوشت خورده اید را به یاد می آورید؟ در نزد فرزندتان با به به و چه چه و شادی از موادی که کمتر به آن علاقه مند هستند میل کنید.

۹. از خواص مواد غذایی برایشان بگوئید، آگاهی داشتن از فواید خوراکی ها در ترغیب کودک برای مصرف بیشتر این گروه های غذایی یاری خواهد کرد.

کلمات کلیدی: کودک، غذا، بدغذایی، سبک زندگی