با بچه زیر 7 سال چه کنیم؟! (قسمت دوم)

ادامه از پست قبل:

حالا فرض کنیم بچه به هر ترتیبی یک شخصیتی پیدا کرده و خواسته‎ها و نیازهایی در او ایجاد شده.

اما اصل بعد...

اصل بعد این است که به جای اجابت همه خواسته‎ها و نیازهای او اونا رو مدیریت کنیم. یعنی فرض کنیم بچه به هر دلیلی چیزی را خواست این تفکر که باید هر چیزی را که بچه می‎خواهد برای او فراهم کرد، بسیار دید غلطی است. حتی اگر این موارد ضرر ندارد، شما هم در تأمین آنها مشکلی ندارید. افراط در اجابت درخواستهای غیر منطقی بچه‎ها به آنها ضربه خواهد زد.

مثلا اینکه بچه هر اسباب‎بازی که خواست برای او بخریم، هرخوراکی خواست برایش تهیه کنیم یا هر جا خواست ببریمش کار درستی نیست. توقعات بچه، طلب‎کاری او از دیگران، تعادل رفتاری، خویشتن‎داری و بسیاری ویژگیهای شخصیتی دیگر او با همین رفتارها ضربه می‎خورد. خوب پس چه می‎توان کرد؟ برقراری تعادل در خواسته‎ها با جایگزین کردن سایر موارد مطلوب و جذاب برای کودک بهترین کار است. مثلا اگر بچه به صورت افراطی اسباب‎بازی می‎خواهد اسباب‎بازی را با پارک رفتن، کاردستی ساختن، مهمانی رفتن و امثال اینها جایگزین کنید.

در مرحله بعد پرت کردن حواس کودک از خواسته خودش است. در سنین پایین‎تر این کار بیشتر جواب خواهد داد. دقت کنید که یکی از ویژگیهای کودک زندگی در لحظه است. یعنی اگر بتوانید در لحظه‎ای که یک نیاز و خواسته در او ایجاد می‎شود فکر و حواسش را به سمتی (البته درست و صحیح) منحرف کنید، نیاز و خواسته در او فروکش خواهد کرد.

در کودکان بزرگتر گاهی مقاومت در برابر خواسته‎های غیر منطقی هم لازم و حتی مفید است. اما در همه مراحل مقاومت، برخورد مناسب، روی خوش و صداقت را در خود حفظ کنید.

به جای اینکه بچه را نهی کنید، شرایط انجام کارهای نامطلوب و نادرست و خطرناک را از بین ببرید. به اصطلاح به جای اینکه بچه را به میخ بکشید وسائل و لوازم خطرناک برای او را به میخ آویزان کنید. به جای اینکه مثلا ظروف را در جایی بگذارید که دست بچه برسد و هی بخواهید با تهدید به او بگویید دست نزن، ظرفها را جایی بگذارید که او نبیند و در دسترسش نباشد. توجه کنید بچه مهمتر از دکوراسیون و نظم خانه است، لازم است در برخی موارد دکور و جای وسائل را به خاطر بچه به هم بریزید!

از مقایسه کودک با دیگران با خودتان (یعنی ما که بچه بودیم) و حتی خودش (قبلا بهتر بودی) بپرهیزید. داشتن استانداردها و اصول ثابت و مقایسه رفتارها با آن اصول و استانداردها به مراتب بهتر از مقایسه بچه است. همیشه او را به بهتر بودن تشویق کنید و کمتر از بد بودن پرهیز دهید. 

یک نکته دیگر احساس نگرانی شما در مورد کودک است که بچه خودش این نگرانی را احساس می‎کند و این نگرانی به او هم منتقل می‎شود. نسبت به بچه دقت و توجه داشته باشید اما نگرانی، وسواس و استرس در هیچ شرایط و در هیج موردی خوب نیست و باعث به هم خوردن تعامل شما با کودک خواهد شد حتی این به هم خوردن می‎تواند دلسوزی و حمایت بیش از حد باشد.

برای بچه در طول روز و هفته و ماه و سال وقت بگذارید. کم و زیاد شدن این وقت گذاشتن برای بچه خوب نیست. متأسفانه خیلی مشاهده می‎شود که والدین خصوصا پدرها چون وقت ندارند به صورت مستمر به بچه رسیدگی کنند و برای او وقت بگذارند برای خلاصی از عذاب وجدان مثلا هر چند هفته یا چند ماه یکبار چند روز با مسافرتی، مرخصی‎ای یا برنامه‎ای خاص به خیال خودشان جبران مافات میکنند. یا میخواهد بی توجهی و کم کاری خود را با یک هدیه بزرگ جبران کنند. یکی از دلایل از دست رفتن بچه افراد متمول و پولدار همین است چون وقتشان برای پول درآوردن می‎گذرد و پول را خرج بچه می‎کنند!! اگر همان وقت را صرف بچه‎کنند به یقین نتیجه بهتری می‎گیرند. به نظر من هیچ اسباب‎بازی، برنامه، سفر و رویدادی جای وقتی را که پدر و مادر برای بچه می‎گذارند نمی‎گیرد.

وقت گذاشتن برای بچه هم مثل خواب است یعنی هیچ وقت شما نمی‎توانید یک هفته نخوابید بعد آخر هفته 24 ساعت بخوابید! بچه هم همینطور است.

یک اصل بدیهی هم که خیلی گفته‎اند این است که بچه آینه والدین است. خودمان را درست کنیم تا بچه‎ها درست شوند. حتی اگر نمی‎توانیم خودمان را درست کنیم پیش بچه‎ها درست رفتار کنیم. فکر کنم این منجر به درست شدن خودمان هم بشود البته کم کم (در خود من تأثیرات خوبی داشت) در بین همه ویژگی‎ها هم سه ویژگی صداقت، وفای به عهد و گذشت به نظرم خیلی در بچه مهمه. البته این نظر منه!

آخرین نکته هم اینکه بچه رو از سر باز نکنید. یعنی اگر هم حال و وقت ندارید که صرف بچه کنید برای از سرباز کردنش نقشه نکشید. بچه توی خونه ول بگرده و و با اسباب و وسائل خونه ور بره و نق بزنه بهتره تا با یه وسیله بیخود مثل خیلی از این برنامه‎های تلویزیون، بازیهای کامپیوتری و اسباب‎بازیها و خوراکی‎های بیخود سر کار بره! شما کار خودتون رو بکنید اون هم کار خودش رو، نمیخواد ساکتش کنید بعد از یک مدت هم میفهمه که از شما آبی براش گرم نمیشه یک فکری برای خودش میکنه و نیازی هم به این سرگرمی‎های مزخرف نداره!!

خوب امیدوارم مطالب مفید بوده باشه

منتظر نظراتتون هستم

موفق باشید.

مطلب مرتبط: با بچه زیر 7 سال چه کنیم؟! (قسمت اول)